براي به خاطر سپردن اين ترتيب از سمعک فوناک عبارت Ecoli استفاده مي‌گرديد. از آنجا كه اين يافته‌ها از حيوانات كوچك به دست مي‌آمدند، قابل تطبيق با انسان نبودند. طول عصب شنوايي در انسان بالغ، تقريباً 26 ميلي‌متر (6/2 سانتي‌متر) است اما در گربه، 8 ميلي‌متر است.
در مجموع تفاوتهاي آناتوميك عمده بين مغز انسان و حيواناتي كه تحقيقات ABR در مورد آنها انجام مي‌شد، سمعک اینترتون سبب عدم اعتماد به ترتيب معرفي خاستگاه امواج ABRگرديد.
در حقيقت آناتومي ABR پيچيده است. ممكن است كه موج ABR خاستگاههاي متعددي داشته باشد يا اينكه يك مكان آناتوميك خاص، خاستگاه امواج متعددي باشد.
15- موج I، بازتاب از راه دور پتانسيل عمل تجمعي است كه در بخش distal عصب شنوايي ايجاد مي‌شود (فعاليت آوران عصب هشتم، هنگام ترك حلزون و ورود به كانال گوش داخلي)
دو تكنيك 3 channel Lissojous Trajectory Clinical ABR analysis و Spatio – Temporal dipole model اين فرضيه را كاملاً تاييد كرده‌اند.
16- S.D.M در ABR نشان داده است كه قعر منفي متعاقب موج I، به فعاليت برخاسته از منطقه‌اي از عصب هشتم كه وارد كانال گوش داخلي مي‌شود (يعني منطقة Porus acousticous) مربوط است.
16- براساس مطالعات داخل جمجمه‌اي Moller، موج II نيز توسط عصب هشتم ايجاد مي‌شود. به نظر مي‌رسد سمعک زیمنس خاستگاه موج II، بخش پروگزيمال عصب است، يعني انتهايي از عصب كه در نزديك ساقة مغز واقع است، اين فرضيه با اطلاعات زير در ارتباط است.
ارتباط بين زمان نهفتگي امواج I و II، با سرعت انتقال نسبتاً كند مورد انتظار در عصب شنوايي (10 تا 20 ) كه به طور متوسط، 25 ميلي‌متر طول آن است با قطر تقريبي آن كه 2 تا 4 ميكرومتر در بزرگسالان است شكل گرفته است. در كودكان (small Children) موج II، غالباً قابل ثبت نيست. Moller